mojamysl

Zaczynam od nowa
Zaczynam od nowa budować swój świat,
świat gdzie będzie dużo, motyli kolorowych,
kwiaty piękne, piwonie i las.
Marzy mi się by w tym świecie, Pan Bóg zdrowie mi dał.
By choć na chwilę czuć się jak w ostatnim moim śnie.
Kiedy Jezus przyśnił mi się.
Trawa była zielona, pełna nadziei.
Lecz czemu kazałeś mi wracać?
do tej okrutnej Ziemi?
gdzie każdy sobie pod górkę robi?
gdzie więcej nienawiści niż dobrych wspomnień? rzadko,
 już można zobaczyć tęczę w czyimś sercu,
niby takie pomocne a mają zawsze coś na swoim sumieniu.
Moje nowe życie,
będzie inne gdzie na pierwszym miejscu gościć będzie,
wiara, nadzieja i miłość,
której tak strasznie mi brak.
Tak o Panie miłości więcej daj.

Serce 
Serce może czasem dobre mam,
chociaż jak się wkurzę,
wtedy nie zamykam za sobą bram,
ten się przekonał kto mnie dłużej zna,
że miewam również i te smutne dni,
ale zawsze jestem  wdzięczna tym,
 co dali mi,
kilka miłych słów,
że we mnie,  wierzą,  wtedy podnoszę się znów.
na bardzo długo,  trzymam tych co zostali,
oni najbardziej serce moje skradli...

Święta i po świętach,
Święta święta i po świętach,
wytrzymałam radę dałam,
o kłótni zapomniałam,
chociaż jeden foszek z rana był,
lecz szybko wiatr go zmył,
przy śniadaniu foszka puściłam,
a on szybko ulotnił się gdzieś,
uśmiech zaraz na moich ustach gościł,
czego się tych świąt bałam?
odrobinka silnej woli,
miłości i zrozumienia,
godności do drugiego człowieka,
i co mamy? mamy całkiem fajne święta...

Wesołego Alleluja,
 bo nasz Pan Zmartwychwstał,
 niech biją nam kościelne dzwony,
 niech każdy w tym dniu choć na chwilę będzie zadowolony,
 niech przy stole znikną wszystkie spory,
 smacznego jajka, zajączka co obdaruje nas radością,
 mokrego dyngusa w lany poniedziałek,
 bo taka jest tradycja,
 z domu nie wychodź bo gdy mnie spotkasz obleje cię,
 miłością,  przytulę,  przygarnę z ufnością.
 I czego ja się bałam że święta zmarnuję,
 jest wręcz cudnie, ciastem zrobię sobie ucztę,
 rybą po grecku przegryzę,
 a po świętach dietka i ćwiczenia pójdą w ruch,
 bo już wielki jest mój brzuch.
 Mówię dość i już trzeba coś z tym faktem zrobić znów.
 A póki co nie przejmujcie kilogramami się,
 dzielcie radością,
 bo to wielki radosny dzień.
 A gdy będziesz sam pomyśl że Pan nasz przy tobie jest.

Gwiazdy 
A może tak dosięgnąć gwiazd,
by spełniły moje  marzenia,
otuliły, zaświeciły srebrnym blaskiem,
księżyc cichutko by do snu kołysankę zaśpiewał,
a może tak wyruszyć w nieznane,
zostawić wszystko tylko, ciekawe gdzie dojadę,
bez środków do życia ? za co jedzenie kupię?
przecież się pytam?
każdy mówi i doradza swoje,
a może tak w ogrodzie zasadzić róże czerwone,
by były tylko moje,
podlewać je każdego dnia,
miłością otulić w snach,
w snach bo to ciche marzenia które Pan Bóg mi dziś dał.
a może spotkam księcia co czerwoną różę da,
mimo wszystko pozbywam się złudzeń,
chyba już na mojej drodze nikt się nie pojawi,
powinnam do tego przywyknąć ale cóż latka lecą,
i ten strach że jest mi dana jednak ta samotność,
która męczy każdego dnia,
zaczęłam już nawet ją lubić,
bo samotność da się pokochać,
byleby w jakiś dół nie popaść,

widok okien o zmierzchu
jest piękny,
widać zza szyb gwiazdy i księżyc,
przypominają mi się wtedy chwile,
nasze wieczorowe rozmowy o naszym życiu,
o tym co minęło i co było.
Pomogłeś mi mój przyjacielu zrozumieć,
zrozumieć złą przeszłość.
Otuliłeś mnie gwiazdami,
pokazałeś piękną teraźniejszość.
Pozwoliłeś choć na troszkę poczuć w brzuchu motyle.
Że jestem ważna twojemu sercu,
kiedy leżę już kocem okryta,
zastanawiam się czym była nasza dziecięca chwila,
czemu drogi tak się skrzyżowały że w rzeczywistym świecie,
tyle przegapiliśmy czasu.
Czy nie mogliśmy tak ze sobą za dziecka rozmawiać tańcem,
tańcem miłości od razu?
Dlaczego ukrywałeś to piękne uczucie którym mną teraz darzysz.
Nie mogę cię nawet przytulić mimo że chcemy być razem.
I moje serce wiedz że jest w kawałkach rozdarte.
Bo marzy tęskni kocha i śni.
To na ciebie czeka z tobą chce być. 

Wyjechać 
Chociażby po to pojechać,
by posłuchać szumu ognia w piecu,
chociażby po to wyruszyć, posiedzieć na ganku,
na świerzym powietrzu.
Popatrzeć na pole i jego przestrzeń,
porobić zdjęcia wschodu i zachodu słońca,
poobserwować niebo.
Zjeść tą pyszną jajecznice i nie myśleć.
Nie myśleć o złej przeszłości choć na chwilkę,
Pójść w znaną drogę,
poobserwować latające latem motyle kolorowe,
najczęściej latają żółte i białe,
często jastrząb daje o sobie znać pożywienia szukając.
A teraz na wiosnę będą zlatywać bociany.
Czego chcieć więcej?
chyba dobre pytanie,
chyba po to by poczuć spokój,
nie myśleć o problemach,
nic więcej nie trzeba do szczęścia.

Obudził mnie świt
Wstałam
Dzisiaj wstałam prawą nogą,
nawet dobre samopoczucie mam,
kawa prawie wypita.
Kilka przyjaciół odeszło kilku mnie z rana wita,
czy jestem rozbita nie dobrze mi jest teraz,
tak jak jest.
Może wrócę do swoich marzeń dziś,
aż się chce mi żyć,
to nic że za ścianą kilka wrogów mam,
dzięki nim jest i była porządna lekcja,
dzięki której zrozumiałam,
komu ufać a kogo omijać z daleka,
jak ta rzeka na co przez miasto nasze płynie,
ja płynę pod prąd idę,
już nie chowam głowy w piasek bo to nie mój styl,
jestem, 
tu i teraz zamierzam żyć.
Iwa

Żywioł
Żywioł to wiersze, które dają mi ukojenie,
to siła która daje mi istnienie,
czasem o Bogu który bardzo mnie wspiera,
czasem o kotach które energia rozpiera.
Często piszę w formie modlitwy,
bo to bliskie mojemu sercu,
czasem coś zaiskrzy od tak w niechceniu,
Najczęściej będąc na wsi przychodzą mi piękne słowa,
wtedy nawet najtrudniejszy wiersz ułożyć jestem skłonna.
Pisałam o problemach lecz stwierdzam fakt,
na dzień dzisiejszy że to znak,
iż pora przestać i dać ludziom nadzieję,
która nigdy nie zgaśnie w ich sercach,
nigdy się nie poddawajcie, wszystko da się jakoś rozwiązać.
Po czasie a jednak każdy problem prędzej czy później pójdzie,
w cień.
Nie przejmuj głupotami się. 

 
Modlitwa jak rzeka
Jak rwąca rzeka przepływa doliny,
tak ja pragnę się wtulić w głąb modlitwy,
co swoim prądem popieści mnie,
co swoim sercem ogarnie,
będzie już tylko dobrze.
Nie zamierzam już cierpieć,
chcę, chcę Twoją miłością o Panie żyć,
pędzić nie zatrzymywać się,
gdzieś pod drzewem w letnie dni  cień.
Cień w którym to Ty będziesz,
dasz mi ukojenie, żeby to co złe,
zniknęło z mojej duszy,
i uwolniło od tych rozterek od tych katuszy.
A słońce promieniami da nadzieję,
i cichutko mnie w chłodne dni ogrzeje.